Robbert Duijf (NL) Acoustic Blues Missy Sippy Gent (17-01-2023) reporter Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info club: Missy Sippy info band: Robbert Duijf © Rootsville 2023

De eerste weken van het nieuwe jaar, zijn voor mij ondertussen een gependeld tussen thuis, de Banana Peel en de Missy Sippy in Gent. Niet erg als je telkenmale een fijn optreden kan meepikken.

Gisterenavond was ik in Ruiselede getuige van een episch optreden van The Cinelli Brothers, vanavond mocht het iets rustiger en trok ik naar de Gentse joint voor het optreden van onze noorderbuur Robbert Duijf.

Robbert, geboren in 1974, brengt in een mix van old school delta-blues, Brits-Amerikaanse folk revival en gospel-blues zijn verhalen samen met zijn gitaar. Zijn gitaarspel wordt gekenmerkt door een typische vroege fingerpicking stijl met een slide in open en standaard stemmingen. Zijn stem is rauw, oprecht en vol overgave.

Door vanuit zijn hart te spelen en te zingen, maakt hij een diepe verbinding met zijn publiek. Een verbinding die juist in deze tijd zo belangrijk is! Robbert brengt zijn muziek puur, oprecht en vol passie…Dat de man meer dan bedreven is, bewijzen zijn overwinning op het Dutch Blues Challenge en zijn plaats in de halve finale van het prestigieuze IBC in Memphis. Kortom de muziek van Robbert is muziek naar mijn hart en daar moest ik zeker en vast bij zijn.

Niet zoveel volk afgezakt dan op andere optredens vandaag. Natuurlijk is niet iedereen fan van echte Delta blues, maar de rasechte fans van het genre waren aanwezig zag ik en dat ze gelijk hadden. Robbert zette de avond in met ‘Dangerous Mood’, meteen ook de titeltrack van zijn laatste plaat. Mooi, ingetogen en het nummer was al de aanleiding om zijn talenten als volleerde fingerpicker te tonen in combinatie met zijn warme aangename stem.

Hij vervolgde met een aantal gelijkaardige songs zoals ‘Running’, een song over slechte dromen, ‘Trouble’ en het duistere ‘I’m The Devil’. Ondertussen had hij de slide bovengehaald, waardoor hij meer en meer als een oude delta blues man begon te lijken maar vooral te klinken. De Missy Sippy werd daardoor voor even gekatapulteerd aan de oevers van due machtige stroom in het zuiden van Amerika.

‘Fools Parade’ werd vrolijker en gevolgd door en pittige boogie genaamd ‘Let Them Boogie’ waarna Robbert het eerste deel afsloot met een wel heel knappe versie van ‘Little Red Rooster’ van de hand van de grote Willie Dixon.

Tijd voor een frisse neus en we waren klaar voor deel 2. Waarom iets veranderen wat goed werkt? Was ook niet nodig dacht Robbert en hij ging verder op zijn élan van de eesrte set. Nog steeds met dat geweldig fingerpicking werk startend met het vrolijke ‘Ticket For The Love Train’, gevolgd door ‘Love To See You Cry’. Met ‘Change Myself’ kregen we al een voorsmaakje van zijn nieuwe plaat die er in maart zou moeten aankomen.

Robbert weet goed te doseren, ook in de songs. Soms happy, soms triest en duister zoals ‘Oh Death’ gevolgd door het iets vrolijker ‘Fallen Of The Wagon’. Zo gingen we stilaan richting het einde van dit fijne optreden met het toepasselijke ‘Going Home’ en ‘Bottle Up And Go’. Robbert dacht er dan vanaf te zijn maar de die hards wilden meer, en we kregen er nog eentje “for the road” met het knappe ‘Pony Blues’ van de grote Charley Patton, waarna iedereen meer dan tevreden huiswaarts kon keren.

Alweer een zeer fijne muzikale avond daar in Gent en zo zullen er nog vele volgen. See you next time !!

Marcel